Może mieć charakter:
- przemijający – w początkowym stadium, gdy nie dochodzi do zmian wstecznych w mięśniach krtani;
- przewlekły – powstaje wskutek zmian zwyrodnieniowych mięśni (wynik przemęczenia), mikrourazów, częstych stanów zapalnych dróg oddechowych lub ich przewlekłego charakteru.
Niewydolność głośni początkowo jest kompensowana poprzez zwiększenie napięcia mięśni głosotwórczych w czasie fonacji. Prowadzi to do szybkiego wyczerpywania się głosu, co uniemożliwia wykonywanie zawodu. Często łączy się z obecnością guzków głosowych.
Rodzaje niewydolności głośni:
- niewydolność powstająca na tle zaburzeń psychofizjologicznych i różnego rodzaju przeczulic – gdy w trudnej sytuacji brakuje głosu; jest przeciwwskazaniem do zawodów wymagających dyspozycji głosowej;
- niewydolność będącą typową chorobą zawodową – stanowi objaw zmęczenia głosu , do którego dochodzi wskutek przeciążenia aparatu głosowego.
Przyczyny:
- uszkodzenia aparatu nerwowo- mięśniowego krtani w procesie przeciążenia narządu głosu
Niewydolność jako typowe schorzenie zawodowe jest objawem zmęczenia głosu, do którego dochodzi na tle czynnościowego przeciążenia. Związana jest ona z nieprawidłową emisją głosu i wysiłkiem głosowym podczas stanów zapalnych krtani lub infekcji dróg oddechowych.
- inne:
- urazy mechaniczne krtani, operacje tarczycy,
- przedłużona intubacja,
- operacje guzów szyi, dużych naczyń, serca, płuc, przełyku, nowotworów śródpiersia, prowadzących do porażenia nerwów krtaniowych
Objawy:
- szybkie wyczerpywanie się możliwości głosowych (powoduje niezdolności do wykonywania zawodu),
- chrypka o stałym charakterze, która nasila się po wysiłku głosowym,
- głos jest bezdźwięczny, często dochodzi do okresowego bezgłosu.
Leczenie
Niewydolność głośni podlega rehabilitacji głosowej. Ważny jest odpoczynek głosowy trwający kilka dni i zmiana sposobu fonacji.
Stosuje się również zabiegi fizykalne, takie jak: jonoforeza, galwanizacje, inhalacje, elektrostymulacje.
