Mowa i śpiew to dwa rodzaje tej samej czynności fizjologicznej. Powstają na podłożu tych samych mechanizmów, w wyniku działania aparatu głosowego. W tym krótkim artykule przedstawione są różnice między tymi dwoma czynnościami głosowymi. 
Mowa definiowana jest jako zjawisko intelektualne, przekaz komunikatywny, dźwiękowe porozumiewanie się ludzi.Śpiew pojmowany jest jako przedłużenie mowy i również jest zjawiskiem intelektualnym, sposobem porozumiewania się z ludźmi.
Różnice między mową i śpiewem dotyczą cech ilościowych (cech akustycznych: wysokość, natężenie, barwa głosu, czas trwania dźwięku) oraz jakościowych, które dotyczą innego zachowania się krtani podczas mowy i podczas śpiewu.
Tabela- porównanie mowy i śpiewu.
|
Mowa
|
Śpiew
|
| Dokonuje się głównie w nasadzie- w niej ostatecznie dźwięk krtaniowy przekształcany jest w głos artykułowany, w dźwięk mowy.
Główny ośrodek ekspresji to czynnik artykulacyjny, wymowa. |
Obejmuje przede wszystkim krtań.
Głównym czynnikiem jest czynnik fonacyjny, głosowy- dźwięk i jego walory brzmieniowe.
|
|
Ruchy mięśni artykulacyjnych nie są ściśle określone. Zdarza się, że często są one nieprawidłowe, asymetryczne, powodują zniekształcenia głosek.
|
Ważna są precyzyjne ruchy decydujące o prawidłowej, poprawnej artykulacji dźwięków |
|
Zmienia się pojemność i ukształtowanie jamy ustnej, ukształtowanie tylnej ściany gardła i języka. |
Istotny jest większy udział komór rezonacyjnych stwarzających warunki do tworzenia głosu i kształtowania jego barwy. |
| Czynność strun głosowych jest nieregularna, dlatego powstałą falę głosową cechuje przypadkowość i nie można precyzyjnie określić wysokości wymawianych głosek.
Występują wyraźne odchylenia w drganiach każdej ze strun. Wysokość dźwięku często ulega wahaniom ze względu na mniejszą świadomą kontrolę ze strony mózgu. |
Czynność strun głosowych jest okresowa- drgania strun głosowych odpowiadają częstotliwości dźwięku śpiewanego, którą można łatwo określić.
Struny głosowe pracują jednocześnie i w jednakowy sposób. Wysokość i jakość dźwięku są podporządkowane kontroli kory mózgowej, ośrodkowi słuchowemu, dzięki czemu możliwe jest utrzymanie dźwięku na określonej wysokości. |
| Zakres dźwięków: seksta- oktawa- decyma | Obejmuje większą skalę dźwięków, która w szkolonym głosie może osiągnąć od 2 do 3 oktaw, a nawet i więcej. |
|
Natężenie dźwięków w mowie wynosi około 50-70 |
Natężenie dźwięku dochodzi do 90 dB. |
| Długość wydechu wynosi od 4 do 10 sekund. | Wydech trwa od 10 do 25 sekund, a nawet więcej. Konieczna jest większa wytrzymałość mięśni oddechowych oraz odpowiedni tor, w który zaangażowane są również żebra. |
| Na pierwszy plan wysuwa się problem akcentów. Wiąże się ze stałą zmiennością akcentów. Elementy akustyczne nie posiadają samodzielności i zaznaczają się w formie akcentów: -dynamicznego – odnosi się do siły wypowiadanej głoski -melodycznego- intonacyjnego, związany jest z wysokością dźwięków -rytmicznego- dotyczy czasu trwania dźwięku -wyrazowego- pozwala uwypuklić sylabę w wyrazie -zdaniowego- pozwala uwypuklić wyraz w zdaniu |
Akcenty są podporządkowane utworowi muzycznemu.
Najważniejszy jest akcent rytmiczny oraz melodia oparta na samogłoskach. |
|
Śpiew obejmuje również zagadnienia, które nie są istotne lub nie występują w mowie np. wyrównanie rejestrów,vibrato, artykulacja muzyczna. |
