Poza tym rozwija uważność i uczy nas zatrzymania się, bycia tu i teraz. Uczy wyrażania także radości z tego, co nam się udaje. Ćwiczy nas w podziwiania siebie i dostrzegania własnych sukcesów. A od tego uciekamy, mając być może w głowie usłyszane wiele razy słowa „nie chwal się”.
Ta umiejętność jest istotna, gdy rozwijamy nasze talenty. Nie robi tego za nas nauczyciel, mentor czy coach. To Twoja aktywność, zaangażowanie. Twój wysiłek, czasem rezygnacja z innych rzeczy. To Twoje osiągnięcia. Małe i duże. Dostrzeż je i podziękuj sobie, a zyskasz siłę, by iść dalej i nie poddać się w chwilach kryzysu.
Liv Larsson w książce „Wdzięczność. Najtańszy bilet do szczęścia” proponuje:
„Codziennie lub przynajmniej trzy razy w tym tygodniu poświęć chwilę na wyrażenie uznania dla samego siebie. Zanotuj każde swoje osiągnięcie, które budzi w tobie prawdziwe uznanie. Może to być coś, co zrobiłeś dawno temu lub w ciągu ostatniej doby. Nieważne, czy była to duża rzecz czy drobnostka.
Następnie zidentyfikuj potrzebę, którą zaspokoiłeś, robiąc tę rzecz. Pomyśl też, jakie emocje budzi w tobie uznanie wywołane przez to osiągnięcie.
Warto, byś pod koniec tygodnia spisał swoje obserwacje. Czy dostrzegasz jakieś różnice pomiędzy wyrażaniem uznania sobie i innym? Jeśli tak, to jakie. Czy dostrzegasz również jakieś podobieństwa?”
I nie bój się chwalić. Ciesz się swoimi sukcesami. Zasługujesz na to. Masz prawo do tego, by podziękować sobie.
