ĆWICZENIE 1
Obserwuj swój oddech – zwłaszcza to, jak przebiega wdech- tuż po przebudzeniu. Nie zrywaj się z łóżka, pozwól sobie na chwilę lenistwa- wtedy jesteś najbardziej zrelaksowany i łatwo możesz dostrzec działanie mechanizmu oddychania. Leżąc na plecach zauważ (możesz położyć jedną rękę na brzuchu nieco powyżej pępka, drugą poniżej pępka) jakie obszary ciała uruchamia powietrze napływające do płuc. Wyczuj dłońmi, jakie obszary aktywizuje taki swobodny wdech. Możesz dostrzec ruch brzucha ku górze (ale nie wypychasz go, jest to skutek obniżenia przepony i przesunięcia trzewi w dół), rozszerzenie się dolnych żeber, ruch w okolicy lędźwi i poczuć, że oddychasz głęboko (powietrze wpada do najniższych części płuc).
Ćwiczenie wykonuj tylko wtedy, kiedy czujesz się zrelaksowany.
ĆWICZENIE 2
Przyjmij pozycję stojącą. Wyobraź sobie, że jesteś na łące pełniej kwiatów lub wyczuwasz nagle swoje ulubione zapachy. W naturalny sposób wykonujesz dłuższy wdech podczas wąchania. Zaobserwuj, w jaki sposób powietrze dostaje się do płuc, kiedy oddychasz nosem. Następnie połóż ręce na brzuchu i na żebrach; wyczuj naturalną reakcję brzucha i żeber. Powtarzaj tyle razy, by uchwycić i zapamiętać odczucia towarzyszące temu ćwiczeniu.
ĆWICZENIE 3
Przyjmij pozycję stojącą. Wykonaj wydech pozbywając się jak najwięcej powietrza, które masz w płucach. Zaobserwuj w jaki sposób Twój organizm sam pobiera powietrze po wydechu. Wykonaj ćwiczenie tyle razy, ile potrzebujesz, by zaobserwować i zapamiętać odczucia towarzyszące temu ćwiczeniu.
ĆWICZENIE 4
W pozycji stojącej lub siedzącej otwórz usta, opuść wyraźnie, ale bez przesady, żuchwę (zrób głupkowatą minę) i zaobserwuj, w jaki sposób powietrze dostaje się do płuc.
Następnie połóż ręce na wysokości pępka i dolnych żebrach i obserwuj ich ruchy podczas wdechu. Zapamiętaj ruch ściany brzucha ku przodowi, tyłowi i w bok oraz ruch żeber na zewnątrz, ich rozszerzenie.
ĆWICZENIE 5
Nabieraj wolno powietrze przez wąską szparę warg (jakby przez słomkę). Zwróć uwagę na pracę mięśni brzusznych i ruch dolnych żeber.
Powietrze wydychaj na głosce „f”: fffffffffff….
ĆWICZENIE 6
Wykonuj wdech i wydech zachowując układ ust, jamy ustnej i żuchwy jak przy ziewaniu.
ĆWICZENIE 7
Wykonaj wdech chwytając powietrze całą przestrzenią jamy ustnej, nosowo- gardłowej i całkowicie otwartą krtanią – tak jakbyś łapał miękką piłeczkę powietrzną. Powietrze wydmuchuj stopniowo przez wąską szczeliną przez stulone usta.
ĆWICZENIE 8
Połóż się na plecach. Pod głowę możesz ułożyć małą poduszkę lub wałek. Nogi wyprostowane. Oddychaj swobodnie przez chwilę, pozwól, aby Twój oddech się wyrównał. Następnie połóż rękę na brzuchu w okolicy pępka i wykonaj dłuższy wdech nosem (licz w myślach do 5). Poczuj jak ściana brzucha lekko unosi się ku górze, ale nie wypychaj brzucha oraz rozpycha na boki wraz z dolnymi żebrami. Następnie spokojnie wypuść powietrze na głosce „fff”.
Wykonuj ćwiczenie, aż odczujesz niewymuszone, swobodne ruchy oddechowe ściany brzucha i dolnych żeber. Nie wypychaj ich na siłę – jeśli zauważysz, że tak się dzieje, przerwij ćwiczenie, pooddychaj swobodnie. Wykonaj ćwiczenie kilka razy, bez zbędnego usztywniania czy napinani ciała.
Ćwiczenie powtarzaj 3-5 razy. Rób przerwy między powtórzeniami. Przerwij, gdy zaczyna się kręcić w głowie, pojawią się mroczki. Odpocznij, wyrównaj oddech i wróć do ćwiczeń. Nie wykonuj przesadne dużego wdechu – to spowoduje napięcie mięśni klatki piersiowej, tułowia i obręczy barkowej oraz mięśni w obszarze krtani.
–
Tekst ćwiczeń został edytowany, by pomóc Ci lepiej zrozumieć ćwiczenia i wyeliminować nieaktualne już informacje.