Guzki fałdu głosowego (nodulus chordae vocalis)
Guzki fałdu głosowego potocznie nazywamy guzkami krzykaczy, guzkami śpiewaczymi. Są to małe, okrągłe twory wielkości główki szpilki (osiągają do 2-3 mm średnicy), zlokalizowane na brzegu fałdu głosowego w 1/3 przedniej jej długości. Guzek może być pojedynczy, ale zwykle występuje drugi, położony symetrycznie.
W pierwszym stadium rozwoju są to guzki miękkie, które nieleczone ulegają stwardnieniu i przechodzą w guzki twarde.
GUZKI RZEKOME – są tworami miękkimi, które nie różnią się barwą od barwy błony śluzowej, ustępują pod wpływem zachowania milczenia przez kilka dni, leczenia foniatrycznego oraz dzięki poprawie techniki posługiwania się głosem.
GUZKI PRAWDZIWE– guzki twarde, zbite twory, barwy białawej, jaśniejszej niż błona śluzowa fałdów; ich powstanie jest poprzedzone powstaniem guzków rzekomych lub zwiastunów w postaci nitki śluzu rozpościerającej się między fałdami głosowymi w miejscu dla nich typowym.
Przyczyny powstawania guzków głosowych.
Guzki głosowe powstają jako skutek nadmiernego zwierania się fałdów głosowych w miejscu ich największego zwarcia. Są następstwem przeciążenia narządu głosowego- nadmiernego wysiłku głosowego oraz kompensacji zaburzeń w mechanizmie tworzenia głosu. Wynikają również ze zmęczenia krtani i zaburzeń głosu na skutek przewlekłego podenerwowania, które wywołuje nadmierne napięcie mięśni karku, szyi i krtani.
Czynniki przyczyniające się do powstania guzków głosowych:
- niewłaściwa emisja głosu, jej intensywność i długotrwałość;
- niewłaściwa, zbyt wysoką częstotliwość głosu;
- forsowanie głosu o dużym natężeniu,
- mowa i śpiew nieodpowiednich warunkach środowiskowych,
- ostre i przewlekłe zapalenie krtani,
- zmiany hormonalne,
- hipotonia (zmniejszenie napięcia mięśni szkieletowych ) i niewydolność narządu głosowego,
- niedomoga koordynacyjna (wrodzona niewydolność narządu głosowego, jego łatwe wyczerpywanie się przy stosunkowo niewielkim obciążaniu pracą głosem).
Powstają głównie u śpiewaków, mówców, nauczycieli. Przede wszystkim dotyczą kobiet, co związane są z emisją wysokich dźwięków. Mogą także powstać już u małych, krzykliwych i nerwowych dzieci (kobiety i dzieci mówią wyżej niż mężczyźni). Chłopcy chorują najczęściej między 5 a 14 rokiem życia. Powstaniu guzków sprzyja również okres mutacyjny, zwłaszcza w przypadku młodzieży śpiewającej w tym czasie w chórze.
Objawy:
Guzki głosowe wpływają na wibracje fałdów głosowych; utrudniają ich zwarcie podczas fonacji.
- chuchające nastawienie głosu, szmer (głos jest pomieszany ze szmerem powietrza, które nie zostało zamienione na falę drgającą);
- głos jest ochrypły, chrypka nasila się pod dłuższym mówieniu i ma tendencję do nawrotów; trudności w utrzymaniu wysokości tonu i oddychaniu – głos drży, intonacja jest nieczysta;
- skrócenie czasu fonacji,
- dwugłos,
- uczucie zalegania wydzieliny, zawadzania w krtani,
- bezgłos.
Leczenie.
Leczenie guzków głosowych jest długotrwałe i często dochodzi do nawrotów choroby- zwłaszcza przy stosowaniu złej techniki wokalnej i dalszym przeciążaniu głosu.
Leczy się je zachowawczo- wówczas stosuje sie rehabilitację głosu (ćwiczenia emisyjne, ćwiczenia podparcia oddechowego), zabiegi fizykalne oraz farmakologię. Zalecane są: elektryzacja, masaż wibracyjny krtani, inhalacje. Należy ograniczyć mówienie i wyeliminować wszelkie czynniki drażniące krtań, przede wszystkim zaniechać palenia tytoniu i picia alkoholu.
W niektórych wypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna i usunięcie guzków- jednak zawsze jest to usuwanie jedynie objawów choroby, a nie eliminowanie jej przyczyn.
