Co zobaczymy gdy spojrzymy na własny głos z innej perspektywy- z perspektywy osoby, która posługuje się głosem?
Dźwięk tworzymy, wydobywamy, wydajemy.
Tworzymy. Oznacza to, że dajemy mu życie, gdyby nie my- nie istniałby.
Wydobywamy. Sugeruje to, że sięgamy do wnętrza, do miejsca, z którego wyniesiemy go na światło dzienne.
Wydajemy, czyli oddajemy innym.
To bardzo proste porównanie wskazuje, jak wielka jest nasz rola, rola naszej osobowości, uczuć, przeżyć w tworzeniu głosu.
Nasz głos jest odbiciem nas samych. Jest przedłużeniem naszej osoby. Jest jej obrazem.
Gdybyśmy ograniczyli pojmowanie głosu jedynie do współdziałania mięśni i narządów, to otrzymalibyśmy bardzo ubogi obraz. Bo to nasza osobowość, charakter, temperament i nasze emocje nadają mu szczególny koloryt. Ten koloryt decyduje o tym, że każdy z nas posiada niepowtarzalny dar. To właśnie te elementy są twórczym pierwiastkiem w naszych głosach. Dają naszym głosom życiową energię. A więc to my dajemy życie naszym głosom. My decydujemy, świadomie lub nie, o tym, jak brzmi nasz głos.
Wydobywanie głosu łączy się z sięganiem do wnętrza- do centrum naszej energii, uczuć i emocji. Jest to element nieodłączny, obecny w tym procesie głównie poprzez oddech.
Dlatego jeśli wsłuchamy się w czyjś głos możemy intuicyjne wyczuć jego nastrój, napięcie, ocenić jego stan psychofizyczny czy odczytać szereg informacji, które przekazuje poza słowami.
Głos jest nośnikiem naszych emocji. Nie da się tego wykluczyć. To one poruszają dusze innych ludzi i sprawiają, że słuchając kogoś/ czyjegoś głosu, przechodzą nas przysłowiowe ciarki lub reagujemy w określony sposób. Nawet jeśli udajemy kogoś, kim nie jesteśmy, kiedy chowamy się za maską, to emocje są w głosie obecne.
Wydając z siebie głos, ubieramy powstającą falę dźwiękową w szatę, na którą składają się emocje, doświadczenia, myśli, przeżycia. Jednocześnie oznacza to, że oddajemy go pod ocenę innych. I to może budzić nasze obawy i lęki, bo za każdym razem ujawniamy i oddajemy innym część prawdy o nas samych. Wydajemy na świat prawdę, którą ocenią inni. Sami również oceniamy głosy innych, a poprzez nie oceniamy osoby. Te dwa elementy są jak papużki nierozłączki. Jest to nasze codzienne doświadczenie, które ma miejsce zawsze, gdy komunikujemy się z ludźmi.
Głos opowiada historię o nas. Jest dla innych zwierciadłem, w którym odbija się nasza natura.
Nasz głos to nasz znak szczególny, linia papilarna naszej duszy. Jest wyjątkowy i unikalny. Nie do podrobienia. Tak jak każdy z nas. Potrzeba jedynie odrobiny dobrej woli, by ta parabola była jasna i czytelna dla innych.
Zadanie praktyczne:
Na kartce narysuj duże koło. W tym kole za pomocą kredek lub farb wykonaj rysunek, który będzie przedstawiał Twój głos.Kiedy skończysz przyjrzyj się mu uważnie i odpowiedz sobie na pytanie co w ten rysunek wyraża. Możesz na drugiej stronie opisać odczucia, które towarzyszyły malowaniu lub analizowaniu tego rysunku.
Zachowaj ten rysunek i powróć do niego po jakimś czasie. Możesz też rysować odbicie Twojego głosu systematycznie np. raz w miesiącu lub częściej. Jeśli chcesz możesz podzielić się swoimi wrażeniami, myślami i odczuciami, które towarzyszyły Ci w czasie tego zadania. Chętnie je poznam-czekam na nie pod adresem: sylwia@easyvoice.pl Możesz skorzystać również z naszego formularza kontaktowego.
Zastanów się również nad poniższymi pytaniami:
- Co myślisz o swoim głosie? Jak go odbierasz?
- Co myślisz o sobie, gdy mówisz lub śpiewasz?? Co czujesz?
- Lubisz swój głos? Podoba Ci się, czy wręcz przeciwnie?
- Czy chętnie zabierasz głos na forum? Czy sprawia Ci to przyjemności? A może wiąże się to ze strachem lub panicznym lękiem?
- Co zmieniłbyś/zmieniłabyś w swoim głosie i dlaczego?
- Czy Twój głos wyraża Ciebie?
- Co według Ciebie inni myślą o Twoim głosie i o Tobie?
- Co sam(a) myślisz o sobie?
Polecam:
Aneta Łastik, Poznaj swój głos… twoje najważniejsze narządzie pracy.
Aneta Łastik, Wewnętrzne dziecko
